υπεραιωρώ

-έω, Α

1. κρατώ κάτι ψηλά («κατακεκλιμένος ὑπὸ δένδρων παντοίας ὑπεραιωρούντων χάριτας», Λιβάν.)

2. ναυτ. αγκυροβολώ για λίγο στα ανοιχτά («τῇσι νηυσὶ ὑπεραιωρηθέντες Φαλήρου», Ηρόδ.)

3. παθ. ὑπεραιωροῡμαι, -έομαι

κρέμομαι, αιωρούμαι, εκτείνομαι πάνω από κάτι (α. «φασὶ δὲ τούτους φυλάκους τῆς οἰκίης πάσης ὑπεραιωρέεσθαι», Ηρόδ.

β. «ὑπεραιωρεῑται ἡ κεφαλὴ τοῡ μικροῡ ὑπὲρ τῆς κοτύλης», Ιπποκρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ-* + αἰωρῶ «υψώνω, σηκώνω, κρεμώ»].